دانلود کتاب عصبیت و رشد آدمی

ویژگی های کلیدی:

ژانر: روانشناسی

نویسنده: کارن هورنای

مترجم: محمد جعفر مصفا

انتشارات: بهجت

تعداد صفحات: 350

سبک نگارش:

سبک نگارش کارن هورنای صریح، روان و تحلیلی است. او با زبانی شفاف و قابل‌فهم، مفاهیم پیچیده روانکاوی را به گونه‌ای بیان می‌کند که برای خواننده قابل لمس و ارتباط باشد. نوشته‌هایش از لحن علمی خشک فاصله می‌گیرند و در عوض، حالت گفت‌وگویی و گاه انتقادی دارند؛ به‌ویژه وقتی دیدگاه‌های رایج، به‌خصوص نظرات فروید، را به چالش می‌کشد. نثر او هم‌زمان که ساختارمند و مستند است، جنبه‌ای انسانی و تجربی هم دارد، طوری که خواننده احساس می‌کند مسائل مطرح‌شده، از دل زندگی واقعی انسان‌ها برخاسته‌اند. او به جای آنکه صرفاً تئوری ارائه دهد، تلاش می‌کند بینش ایجاد کند؛ بینشی که هم فکری‌ست و هم عاطفی، با تأکید بر تجربه زیسته، نیازهای درونی، و تلاش انسان برای معنا و امنیت.

خط داستانی:

«بزرگ‌ترین تراژدی انسانِ عُصبی این است که خودِ واقعی‌اش را گم می‌کند تا مورد پذیرش دیگران قرار گیرد.» در این کتاب، هورنای توضیح می‌دهد که عُصبیت نتیجه‌ی پاسخ‌های ناسالم به اضطراب بنیادینی است که از روابط اولیه‌ی ناپایدار و کم‌محبت نشأت می‌گیرد. فرد عصبی به جای رشد طبیعی، نوعی “خود آرمانی” خیالی خلق می‌کند و تلاش می‌کند تا با آن یکی شود. اما این تلاش، او را از خود واقعی‌اش دورتر می‌کند. هورنای تأکید می‌کند که رشد سالم روانی زمانی ممکن است که فرد شجاعت مواجهه با ترس‌هایش را داشته باشد و راهی به‌سوی خودِ اصیل بیابد.

خلاصه ای از کتاب:

اگر کارن هورنای زنده بود من به او پیشنهاد می‌کردم در بالای کتاب با حروف درشت بنویسد: «ظلم بر خویش کند هر که نخواند ما را».
عنوان این اثر نفیس را خود مؤلف «عصبیت و رشد انسانی» گذاشته. این عنوان خوانندگان فارسی زبان را به اندازه‌ای که شایسته یک چنین کتاب ارزنده‌ای‌ است جلب نمی‌کند. عنوان «طریقۀ رفع آفت‌های خوشبختی و رشد شخصیت» ـ که منظور واقعی نویسنده این کتاب است ـ مناسب‌تر به نظر می‌آید. چون درباره خوشبختی و رشد شخصیت مطلب مهمی را که اکثر اشخاص به درستی توجه ندارند این است که خداوند وجود انسان را طوری ساخته که خود به خود «باید» رشد کند و «باید» فضایل انسانی و نیروی معنویش قوت گیرد ـ عیناً همانطور که اگر نهال گلی را در باغچه بکارید خاصیت طبیعی‌اش این است که خود به خود محکوم است رشد نماید و به گل بنشیند. به عبارت دیگر همانطور که همه می‌دانند اگر غذای لازم را به بوتۀ گل برسانید و آفت‌های آن از قبیل شته و کرم و صدها علف هرزۀ آن را دفع کنید، بوتۀ گل به حکم قوۀ نامیۀ طبیعی خود به طور خودکار ناچار است رشد نماید؛ خوشبختانه نیروی معنوی انسان هم عیناً همین‌طور است. یعنی کافیست آفت‌های آن را که در این کتاب به خوبی توضیح داده شده رفع کنیم و آن وقت بگذاریم فضایل انسانی، یعنی همان‌هایی که مستقیماً ما را به سوی خوشبخت‌تر ساختن خود و دیگران می‌کشاند خود به خود رشد کند.