با شنیدن صدای زنگ آیفون،

برای بار آخر خود را در آینه ی

میز آرایشش برانداز می کند

کت و شلوار فیروزه ای بر تن دارد

که با شال همان رنگ پوست سفید

و چشمان زغالی اش را زیباتر نشان می دهد.

مجدد رژ لب قرمز

را روی لبانش می کشد

و با قدم هایی بلند از اتاق دور می شود

و به سالن می رسد.

ظاهراً مادرش در را زود تر

باز کرده و برای استقابلشان

به پایین رفته چون صدای احوالپرسی هایشان

از راه پله به گوش می رسد.

کنار درب چوبی سالن می ایستد

که با آمدنشان از آن ها استقبال کند.